Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2013

ΟΙ ΚΡΗΤΕΣ ΗΣΑΝ ΠΑΝΤΑ ΕΛΛΗΝΕΣ

 


Ο ΜΙΝΩΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΚΡΗΤΕΣ
ΗΣΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ
 
Ο Όμηρος (Ιλιάδα Β 402 – 405 και Β 645 – 652) αναφέρει από τη μια ότι στον πόλεμο της Τροίας και οι εκατό  πόλεις της Κρήτης: Κνωσός, Γόρτυνα, Λύκτος κλπ (ολα τα τα Κρητικά φύλα: Κύδωνες, Ετεόκρητες, Αχαιοί, Δωριείς και Πελασγοί ) πήγαν με το μέρος των Αχαιών ή άλλως Δαναών ή Αργείων ή Πανελλήνων και από την άλλη ότι οι Κρήτες στον πόλεμο της Τροίας είχαν ως αρχηγό τους τον Ιδομενέα, που ήταν αφενός εγγονός του Μίνωα και αφετέρου ένας από τους Γενικούς αρχηγούς των Παναχαιών ή Πανελλήνων:  «…δε γέροντας αριστήας Παναχαιών, Νέστορα μεν πρώτιστα και Ιδομενέα άνακτα…» (Ιλιάδα, Β 402 – 405). Επομένως ο Μίνωας και οι κάτοικοι της Κρήτης
επί Μίνωα (τα φύλλα της Κρητης: οι Κύδωνες, οι Ετεοκρήτες, οι Αχαιοί κ.τ.λ.)  ήταν   μέρος των Παναχαιών ή Πανελλήνων, άρα Έλληνες. Πέραν αυτών και οι άλλοι αρχαίοι συγγραφείς λένε ξεκάθαρα ότι ο Μίνωας και οι Μινωίτες ήσαν Έλληνες, πρβ:
 «Οι δε τα μυθώδη πάντα περιαιρούντες εκ της ιστορίας πεπλάσθαι φασίν υπό του Νόμα τον περί της Ηγερίας λόγον, ίνα ράον αυτώ προσέχωσιν οι τα θεία δεδιότες και προθύμως δέχωνται τούς υπ´ αυτού τιθεμνους νόμους, ως παρά θεών κομιζομένους.  Λαβείν δε αυτόν την τούτων μίμησιν αποφαίνουσιν εκ των Ελληνικών παραδειγμάτων ζηλωτήν γενόμενον της τε Μνω του Κρητός και της Λυκούργου του Λακεδαιμονίου σοφίας· (ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΕΩΣ ΡΩΜΑΙΚΗΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ Λόγος Β’ LXI. 1-2)
«Ο Μίνωας, που ήταν ο μεγαλύτερος των αδελφών, έγινε βασιλιάς του νησιού και ίδρυσε σ’ αυτό αρκετές πόλεις, με γνωστότερες την Κνωσό, Φαιστό και Κυδωνία. Ο ίδιος θέσπισε και αρκετούς νόμους για τους Κρήτες, προσποιούμενος ότι τους έλαβε από τον πατέρα του το Δία με τον οποίο συνομιλούσε μέσα σε κάποια σπηλιά. Απέκτησε, επίσης, μεγάλη ναυτική δύναμη, κυρίευσε τα περισσότερα νησιά κι έγινε ο πρώτος Έλληνας θαλασσοκράτορας…». (Διόδωρος Σικελιώτης 5, 78 και 79) 
«Της Καρπάθου πρώτοι κάτοικοι ήσαν κάποιοι από εκείνους που εκστράτευσαν μαζί με το Μίνωα, την εποχή που έγινε ο πρώτος Έλληνας θαλασσοκράτορας… (Την δε Κάρπαθον πρώτοι μεν ώκησαν των μετά Μίνω τινές συστρατευσάντων, καθ’ όν χρόνο εθαλασσοκράτησε πρώτος των Ελλήνων…, Διόδωρος Σικελιώτης, 5 54)
«. Και τούτου οι Κρήτες τον ταύρον  ες  την γην πέμψαι σφίσι Ποσειδώνα φασίν ότι Θαλάσσης άρχων Μίνως της Ελληνικής ουδενός Ποσειδώνα ήγεν άλλου Θεού μάλλον εν τιμή, κομιθέναι μεν δη ταύρον τούτον φασιν ες Πελοπόννησον εκ Κρήτης και Ηρακλέι των δώδεκα καλουμένων…. ».. (Παυσανίας,  Ελλάδος περιήγησις, «Αττικά, 27,7)
«Ο Πολυκράτης είναι ο πρώτος που ξέρουμε  από τους Έλληνες, ο οποίος έβαλε στο νου του να κυριαρχήσει στη θάλασσα, εκτός από το Μίνωα από την Κνωσό και από κανένα άλλο ίσως που κυριάρχησε στη θάλασσα πριν από εκείνον» (Ηρόδοτος Γ 121)

«Πρώτος, λένε, που έπεισε το λαό να χρησιμοποιεί γραπτούς νόμους ήταν ο Μνεύης. Αυτός λοιπόν προσποιήθηκε πως του έδωσε τους νόμους ο Ερμής, με τη διαβεβαίωση πως θα φέρουν μεγάλα καλά στη ζωή των ανθρώπων, όπως ακριβώς έκανε, λένε, στους Έλληνες ο Μίνωας στην Κρήτη και ο Λυκούργος στους Λακεδαιμονίους, που ο ένας είπε ότι πήρε τους νόμους από το Δία και ο άλλος από τον Απόλλωνα.». (Διόδωρος Σικελιώτης, Βίβλος 1, 94)

ΣΩΚΡΑΤΗΣ:  Αυτοί λοιπόν, οι Κρήτες, έχουν τους πιο παλιούς νόμους απ’ όλους τους Έλληνες; («Ουκούν ούτοι, οι Κρήτες, παλαιοτάτοις νόμοις χρώνται των Ελλήνων»)
ΕΤΑΙΡΟΣ: Ναι.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ:  Ξέρεις ποιοι ήταν οι άξιοι βασιλείς τους; Ο Μίνωας και ο Ραδάμανθυς, γιοι του Δία και της Ευρώπης’ δικοί τους είναι οι νόμοι.  (Πλάτωνα «Μίνως», 318 b – 321)

Θα ‘πρεπε να πεις: Ξένε, δεν είναι τυχαίο που οι νόμοι της Κρήτης  έχουν τόσο μεγάλη φήμη σε ολόκληρο τον Ελληνικό κόσμο. (Ω ξένε, εχρην ειπειν, οι Κρητών νόμοι ουκ εισίν μάτην διαφερόντως εν πάσιν ευδόκιμοι τοις Έλλησιν) Είναι νόμοι δίκαιοι, που προσφέρουν ευτυχία σε όσους τους ακολουθούν, Δίνουν δηλαδή όλα τα αγαθά, τα οποία ανήκουν σε δυο κατηγορίες, ανθρώπινα και θεία.… (Πλάτωνα, Νόμοι, 625 - 631)

Σημειώνεται ότι:
A) Πριν από τον Τρωικό πόλεμο , σύμφωνα με το Θουκυδίδη (Α, 2 -9) δεν υπήρχαν σύνορα, καθώς και Έλληνες και βάρβαροι παρά μόνο διάφορα μεταναστευτικά φυλά με μεγαλύτερο τους Πελασγούς.  Μετά τα Τρωικά όσοι είχαν πάει με το στρατόπεδο των Αχαιών , όπως οι Κρήτες, οι Σπαρτιάτες κλπ , ονομάστηκαν Έλληνες και όσοι με τους Τρωες ονομαστήκαν Βάρβαροι.
Β)  Ο Διόδωρος (5,80) αναφέρει ότι και οι Ετεοκρήτες ήταν  φύλλο  ελληνικό (και ορθώς, αφού αυτοί είχαν πάει με το μέρος των Αχαιών),  αφού  αναφέρει ότι:  «τέταρτο γένος που ανακατεύθηκε με τους κατοίκους της Κρήτης, τους: Ετεόκρητες, Πελασγούς, Δωριείς και Αχαιούς  ήταν, λένε, ένα συνονθύλευμα βαρβάρων που με τα χρόνια εξομοιώθηκαν στη γλώσσα με τους Έλληνες κατοίκους». (Διόδωρος  5,80)
Αν οι Ετεοκρήτες δεν ήταν Έλληνες, ο Διόδωρος δεν θα έλεγε ότι ο Μίνωας ένωσε τους Ετεόκρητες κλπ με ένα συνονθύλευμα βαρβάρων .
Γ) Ο Παυσανίας  αποκαλεί το Μίνωα άρχοντα της Ελληνικής θάλασσας ( = το Αιγαίο ή σωστότερα το Αρχιπέλαγος ) και τον εγγονό του, τον Ιδομενέα,  Αχαιό και Έλληνα, όταν περιγράφει τα αφιερώματα στο ναό της Ολυμπίας, πρβ:
 «Υπάρχουν κοινά αφιερώματα όλων των Αχαιών (στο ναό της Ολυμπίας) και παριστάνουν όλους αυτούς που πήραν μέρος στην κλήρωση για τη μονομαχία με τον Έκτορα, όταν αυτός προκάλεσε όποιον Έλληνα ήθελε να συμμετάσχει μαζί του. Είναι στημένα κοντά στο μεγάλο ναό …. Και απέναντι σε απ αυτά, σε διαφορετικό βάθρο, βρίσκεται ο ανδριάντας του Νέστορα… Εκείνος με τον πετεινό στην ασπίδα  είναι ο Ιδομενέας, απόγονος του Μίνωα.(Παυσανίας Ηλιακά Α 25, 8-9)
«. Και τούτου οι Κρήτες τον ταύρον  ες  την γην πέμψαι σφίσι Ποσειδώνα φασίν ότι Θαλάσσης άρχων Μίνως της Ελληνικής ουδενός Ποσειδώνα ήγεν άλλου Θεού μάλλον εν τιμή, κομιθέναι μεν δη ταύρον τούτον φασιν ες Πελοπόννησον εκ Κρήτης και Ηρακλέι των δώδεκα καλουμένων…. ».. (Παυσανίας,  Ελλάδος περιήγησις, «Αττικά, 27,7),
Δ) Ο Αριστοτέλης (Πολιτικά 1, 1271, 10) λέει  ότι η Κρήτη ήταν επόμενο, προορισμένο να κυριαρχήσει στους Έλληνες, επειδή βρίσκεται σε ευνοϊκή θέση, σε μια θάλασσα που στις τριγύρω παραλίες της έχουν εγκατασταθεί  όλοι οι Έλληνες και επομένως, θέλει να πει ο Αριστοτέλης, οι  Έλληνες βοήθησαν τους Κρήτες και το Μίνωα ως Έλληνες να αναπτυχθεί και συνάμα να κατακτήσει και βαρβαρικά μέρη:  «δοκεί δ η νήσος και  προς την αρχήν την Ελληνικήν πεφυκέναι και κείσθαι καλως, πάσῃ γαρ επίκειται τῃ θαλάττῃ, σχεδόν των Ελλήνων ιδρυμένων περί την θάλατταν πάντων’ απέχει γαρ τη με της Πελοποννήσου μικρόν, τη δε της Ασίας του περί Τριόπιον τόπου και Ρόδου, διο και την της θαλάττης αρχήν κατέσχεν ο Μίνως, και τας νήσους τας μεν εχειρώσατο τας δ’ ώκισεν, τέλος επιθέμενος τη Σικελία τον βίον ετελεύτησεν εκεί περί Καμικόν…» (Αριστοτέλους Πολιτικά Β  1271, 10),

ΠΗΓΗ:  Α.Γ ΚΡΑΣΑΝΑΚΗ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΣΠΑΡΤΗ

ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΣΠΑΡΤΗΣ